Δε μπορείς να με πεις και μόνιμο θαμώνα του καλύτερου θεάτρου στον κόσμο, αλλά τα τελευταία 15-20 χρόνια κάποιες παραστάσεις έχω δει κι εγώ εκεί. Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο, αλλά είχα πρόσφατα μία κουβέντα, αναφορικά με το πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που μία παράσταση με είχε πραγματικά απογειώσει και μετά ήρθε η παράσταση του Σαββάτου...Φυσικά και ο βασικότερος πόλος έλξης ήταν η βραβευμένη με Όσκαρ πρωταγωνίστριά της, αλλά όσο πέρναγε η ώρα γινόταν αντιληπτό πως οι εγγλέζοι ήρθαν στην Επίδαυρο για να παραδώσουν μαθήματα. Με ανέβασμα σύγχρονο μεν, αλλά μακριά από δήθεν εντυπωσιασμούς, σκηνικό λιτό αλλά λειτουργικό, και ηθοποιούς υπεράνω κριτικής (κάποιοι πριν τη παράσταση ήταν σίγουροι πως το θέατρο θα τους κατάπινε, αλλά έπεσαν έξω...)με έκαναν να αισθάνομαι τυχερός για το ταξίδι στην αργολική γή (εντάξει σ' αυτό βοήθησαν και τα ιταλικά παγωτά στο Ναύπλιο). Για την Κυρία Mirren δεν υπάρχουν λόγια-απλά θα λέμε στα γεράματά μας πως ήμασταν εκεί. Επίσης όσοι περάσατε στο ντούκου τον Dominic Cooper λόγω Mama Mia μην κρίνετε ΠΟΤΕ έναν ηθοποιό αν δεν το δείτε στη σκηνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου