Δηλαδή πως περάσαμε το σαββατοκύριακό μας ή η ανάρτηση που ενδιαφέρει ΜΟΝΟ τον άνθρωπο που γράφει την ανάρτηση. Ομολογώ πως είμαι βλαξ για να μη πω τίποτα χειρότερο. Τόσα χρόνια αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι την έξοδο από την πόλη τις ώρες που κάνουν το ίδιο και οι υπόλοιποι κάτοικοι της πρωτεύουσας, αλλά αυτή τη φορά την πάτησα μεγαλοπρεπώς και να' μαι λοιπόν Παρασκευή απόγευμα μποτιλιαρισμένος στην εθνική Αθηνών-Κορίνθου-μιάμιση ώρα να φτάσουμε μέχρι τα διόδια, μετά άνοιξε ο δρόμος κι είπα θα το τρέξω το αμαξάκι στην Τριπόλεως και με το που μπαίνουμε Τριπόλεως νέο μποτιλιάρισμα γιατί για κάποια έργα που δεν είδαμε ποτέ ο δρόμος γινόταν μία λωρίδα. Εκεί με έπιασαν τα γέλια , δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αντιδράσω στον σεβασμό που είχα λάβει από το κράτος ή κι εγώ δεν ξέρω ποιόν ευθυνόταν γι αυτή τη γελοία κατάσταση. Κάποια στιγμή έφτασα στον προορισμό μου, ένα ήρεμο χωριό κοντά στη Νεμέα κι από κει βουρ για το Χάνι του Ανέστη που έχει μόνο κρέατα (ο Morrissey δεν θα έτρωγε ποτέ εκεί, αλλά αυτός χάνει) και εξαιρετικές τιμές και μετά παρ' όλη την κούραση από το ταξιδάκι βουρ για Ναύπλιο για ένα και μοναδικό λόγο-τα ιταλικά του παγωτά. Ό, τι και να σας πω για το όργιο γεύσεων είναι περιτό-πρέπει απλά να τα δοκιμάσετε. Μέσα σε λιγότερο από μία μέρα δοκίμασα ζούπα ινγκλέζε/σοκολάτα-τσίλι/φράουλα/ανανά και λεμόνι. Βγάλτε συμπέρασμα για την αφεντιά μου. Σάββατο μπανάκι στην Ασπροβάλτα, φαί στον Βασίλη , επιδόρπιο εκεί που φαντάζεστε, ξεκούραση και μετά Επίδαυρο για την ανάρτηση που έχει ήδη προηγηθεί. Η διαδρομή της επιστροφής ήταν μαγική με το φεγγάρι να λάμπει. Κυριακή νωρίς το μεσημέρι πίσω στην πόλη μπας και προλάβουμε το κυρίως κύμα της επιστροφής. Το προλάβαμε. Μπορεί να μη μίλησα και πάλι για ταινίες, αλλά είδα πολλές-αλήθεια σας λέω.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου