Ένα ακόμα άχρηστο επεισόδιο...

με τίτλο 'πως πέρασα το σαββατοκύριακό μου'.
Λοιπόν που λέτε, άμα είσαι κάποιας ηλικίας σ' αρέσει να περνάς βραδιές σαν αυτή της περασμένης Παρασκευής που διοργανώθηκε από ένα άλλο μέλος της ομάδας. Χαλαροί ρυθμοί, χαλαρός κόσμος, όμορφες διαθέσεις. Ιδιαίτερη μνεία χρειάζονται : τα εξαιρετικά αλλαντικά και τυριά, η κάτι σαν τούρτα σοκολάτα (επρόκειτο περί έπους-κάτι σαν το Μπεν Χουρ του είδους), οι πάμπολλες μάρκες τζιν που εμφανίστηκαν και η ντροπαλή Ίρμα που είναι κούκλα. Μετά από τέτοιες όμορφες βραδιές απλά δεν θες να ξυπνήσεις νωρίς το Σάββατο, αλλά έλα που έπρεπε να το κάνω για λογους που δε σας αφορούν, κι έτσι εκεί κατα το μεσημεράκι νιώθεις πως θες να κοιμηθείς για ώρες. Η τρελλή νεροποντή ήταν μία καλοδεχούμενη έκπληξη για όσους βρίσκονταν σε κλειστούς χώρους και μία καλή αφορμή για να κοιμηθώ ως ελέφας (για να κάνουμε και σύνδεση με την προηγούμενη πρόταση να έχουμε και coherence που μας έλεγαν και στο γιουνιβέρσιτυ).
Τη Κυριακή πήγα σε κάτι βαφτίσια όπου ο παπάς το έπαιζε αυστηρός χριστιανός και άλλα τέτοια γραφικά, προκαλώντας τη θυμηδία (για να το πω ευγενικά...) του παρευρισκομένου ακροατηρίου και οδηγώντας αρκετούς άπιστους σαν τη πάρτη μου εκτός ναού μετά από τέτοια απαράδεκτη συμπεριφορά. Μάλλον δεν είχε κοιμηθεί καλά το περασμένο βράδυ...Μετά τις γραφικότητες της εκκλησίας μαζευτήκαμε, κάπου στα σύνορα Χαλανδρίου-Αγίας Παρασκευής όπου με χαρά είδα φίλους και φίλες που είχα καιρό να δω και φάγαμε τον σκασμό γιατί ομολογώ πως τα εδέσματα ήταν υπεράνω του μέσου όρου για τέτοιου είδους συναθροίσεις. Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά δε χρησιμοποίησα καθόλου τη λέξη 'ταινία' σε όλο το κείμενο...