Παρασκευή απόγευμα αφήνουμε το γραφείο για να καταλήξουμε σχεδόν όλοι στο Synch, ο καθένας με δικό του τρόπο. Ο κύριος στη μοναδική πόρτα που εξυπηρετούσε ΟΛΟ τον κόσμο ήταν επιεικώς αγενής και θα πρέπει να απουσίαζε από το σχολείο του όταν έκαναν μάθημα τον πληθυντικό ευγενείας. Φυσικά εδώ είναι Ελλάδα κλπ κλπ, αλλά πρώτον έχω πετύχει και Έλληνες με στοιχειώδη ευγένεια σε πόρτες και δεύτερον μου αδύνατο να ξεχάσω τον σεκιουριτά στο Finsbury Park του Λονδίνου που ήρθε να με παραλάβει από την πόρτα και να με οδηγήσει στον χώρο όπου με περίμενε ένα εισιτήριο για το οποίο είχα συννενοηθεί από Αθήνα. Η ευγένειά του ήταν μία πραγματικά τραυματική εμπειρία... Να πω πως κάτι μου πήρε τα μυαλά την Παρασκευή στη Τεχνόπολη ψέμματα θα πω, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν όμορφη, χαλαρή, τα ποτά σε λογικές τιμές, το στήσιμο σε όλες τις σκηνές εξαιρετικό. Και του χρόνου με (πολύ) περισσότερη οργάνωση στην πόρτα.
Το Σάββατο έδωσα την πρώτη μου (και προφανώς τελευταία) συνέντευξη σ' ένα αμερικάνικο τηλεοπτικό κανάλι που ακόμα δεν κατάλαβα ποιό ήταν. Πριν απ' αυτό είχα προλάβει να μαγειρέψω μερικά πράματα για να υπάρχουν παρακαταθήκη. Το βράδυ είδα ταινίες...
Την Κυριακή ξύπνησα νωρίς, έφαγα μεσημεριανό νωρίς και μετά απο πααααααααααρα πολύ καιρό κατάφερα να κοιμηθώ μεσημέρι τόσο ώστε να χάσω τον τερματισμό των 24 Ωρών του Λε Μαν (κέρδισε η Peugeot πάντως μετά από κάμποσα χρόνια) και μετά έκανα μια βόλτα μέχρι Τεχνοπολη πάλι (γίνομαι βαρετός ε;) κι επέστρεψα και ξανα είδα ταινίες.
Αυτά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου