οι άνθρωποι πίσω από το φεστιβάλ

είναι ιδιαίτεροι, ιδιότροποι και διαφορετικοί.

χαμογελούν συχνά, φωνάζουν συχνότερα και ενθουσιάζονται το ίδιο εύκολα και γρήγορα ΄όσο απογοητεύονται.παραπονιούνται, εργάζονται σκληρά, τεμπελιάζουν όταν δεν έχουν όρεξη , έχουν πολλές ιδέες, άλλοτε έξυπνες και άλλοτε λιγότερο έξυπνες.δυσκολεύονται να κρύψουν την απογοήτευσή τους αλλά χειροκροτούν  κάθε καλό νέο που έρχεται στο ΄΄τραπέζι΄΄. κάνουν συνάντηση κάθε πέμπτη για να ανακεφαλαιώσουν και πάντα αφήνουν κάτι σε εκκρεμότητα, όμως φροντίζουν ώστε κάθε συνάντηση να έχει ένα καλό κέτερινγκ (από μπισκότα με σοκολάτα μέχρι ιταλικό κρασί).και μόλις δεν υπάρχει άλλος χρόνος για μίτινγκ και αναβολές, επειδή πλησιάζει η πρεμιέρα, αγχώνονται και χάνουν τον ύπνο τους από ενθουσιασμό και φόβο μήπως παρέλειψαν ή δεν έκαναν κάτι σωστά.

κι εγώ τους αγαπώ γιατί είναι φίλοι μου και είναι ωραίο, αστείο και δύσκολο να δουλεύεις με τους φίλους σου.όμως αξίζει τον κόπο.

c'est parti (που λένε οι συνάδελφοι μας γάλλοι)